Beschrijving
- Submaximale inspanningstest
- Op de fiets (ergometer)
- Meet je aerobe vermogen en de anaerobe drempel
De Astrand test meet net als de VO² max-test het aerobe vermogen. Tijdens deze submaximale test worden het vermogen en de hartslagfrequentie gemeten en daarmee wordt een schatting van de maximale zuurstofopname gemaakt. Na een intakegesprek worden eerst de lichaamslengte, het gewicht, de som van huidplooien en het vetpercentage bepaald.
De test bestaat vervolgens uit zes minuten fietsen of hardlopen op een constante belasting. Het vermogen en de hartslagfrequentie worden continu gemeten. Op basis van het vermogen en de hartslag in het laatste gedeelte van de test, wordt een schatting gemaakt van de maximale zuurstofopname. De test is in de eerste plaats geschikt voor mensen die geen maximale inspanning willen of kunnen uitvoeren. Daarnaast wordt de test gebruikt om de voortgang van de fysieke conditie op regelmatige basis te monitoren. Door de lage belasting van de test, is deze vaak en makkelijk in het trainingsprogramma in te passen.
Een inspanningstest is een perfect middel om de fysieke conditie in kaart te brengen. Het is een mooi uitgangspunt om een trainingsprogramma op te stellen. En bij herhaling van de test zijn de effecten van het trainingsprogramma te controleren. Inspanningstesten kunnen op ieder niveau worden aangepast en het kan voor iedereen interessant zijn. Het wordt gebruikt door topsporters, om het programma gericht op topprestaties te monitoren en verbeteren. Maar het wordt ook gebruikt door recreatieve sporters, om beter inzicht te krijgen in de fysieke conditie, om een passend trainingsprogramma te ontwikkelen of om de trainingsvooruitgang te monitoren.
Indien inspanningstesten vaker worden uitgevoerd, is de fysieke vooruitgang te bepalen. Bij een gelijk protocol is goed te vergelijken hoe het lichaam heeft gereageerd op de afgelopen periode van trainen. Deze informatie is belangrijk voor het evalueren en eventueel aanpassen van het trainingsprogramma.